Οταν μπουκαρω στον τεκε

Ανεστης Δελιας. Απο τους κορυφαιους προπολεμικους ρεμπετες. Γνωστος ως Ανεστακι η Αρτεμης. Μελος της θρυλικης τετραδας του Πειραια. Βρεθηκε πεθαμενος το 1944 σε ενα καροτσακι στο Βαρβακειο με το μπουζουκι του στο χερι.

Ο Ηλιας Πετρόπουλος έγραφε ότι οι παλιοί μπουζουξίδες έλεγαν ότι ο Δελιάς είχε ακροδάχτυλα απο ροδοπέταλα. Απλά μουσικά σχηματα με έμφαση στη μελωδία και τον ήχο. Ένας πραγματικά παθιασμένος άνθρωπος.

Σε συνέντευξη του ο Μιχάλης Γενίτσαρης (Ο Μέγας) (αν θμάμαι καλα στην ΕΡΤ1 το 1997) είχε πει την ιστορία του Ανέστη Δελιά ή Αρτέμη, και πως κατέληξε απο δόση πρέζας. Μεταφέρω τα λεγόμενα του απο μνήμης και ίσως όχι κατα λέξη.... ΜΓ: "Τα είχε μπλέξει με μια γύφτισα γκόμενα που τη λέγαμε Σκουλαρήκου... Αυτή όταν κοιμότανε ο Ανέστος, επηγενε και του φυσούσε με το κόφτο το μακαρόνι πρέζα στη μύτη γιατι έκανε κι αυτή.. εμεις το λέγαμε Γιαφ-γιουφ.. Ετσι λίγο λιγο εθίστηκε και τελικά τον χάσαμε..."